سرمایه‌گذاری برای رسیدن به سیاره‌ای سبز
تاریخ انتشار: ۳۱ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۷۵۷۱۸
روز زمین زاییده فکر گیلورد نلسون، سناتور آمریکایی و فعال محیط‌زیست است که پس از نشت نفت در سال ۱۳۴۸/ ۱۹۶۹ در سانتا باربارای کالیفرنیا تصمیم گرفت استادان دانشگاه‌ها را ترغیب کند تا اهمیت اقلیم پاک را نشان دهند و ۲۲ آوریل را برای برگزاری این برنامه به‌عنوان تاریخی مناسب که بین تعطیلات بهار و امتحانات آخر سال قرار دارد برگزید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دستیابی به انتشار خالص صفر گازهای گلخانه‌ای از راه‌های رسیدن به سیاره‌ای سبزتر و پاک‌تر است. برای نیل به این هدف تا سال ۱۴۲۹/ ۲۰۵۰ به بیش از ۱۵۰تریلیون دلار سرمایه‌گذاری برای گذار از انرژی همچنین پیشرفت‌های سریع در رفتار مصرف‌کنندگان و توسعه سیاست‌ها و نوآوری‌های فناوری نیاز است. زمانی‌که راه‌حل‌های فناوری وجود دارند، باید با سرمایه‌گذاری‌های قوی و سیاست‌های عمومی حمایت شوند. در نتیجه، پیش‌بینی می‌شود که ظرفیت جهانی انرژی‌های تجدیدپذیر ــ به‌ویژه انرژی‌های بادی و خورشیدی تا سال ۱۴۰۵/ ۲۰۲۶ بیش از ۶۰ درصد نسبت به سال ۱۳۹۹/ ۲۰۲۰ افزایش یابد و به بیش از ۴۸۰۰ گیگاوات برسد که معادل مجموع ظرفیت کنونی انرژی جهانی سوخت‌های فسیلی و هسته‌ای است.
انرژی بادی
سال ۱۳۹۶/ ۲۰۱۷ خبری منتشر شد که امیدهای بسیاری درخصوص آینده انرژی‌های بادی به‌وجود آورد. شرکت راه‌آهن سراسری هلند (NS) اعلام کرد که صددرصد برق مورد نیاز برای حرکت قطارهای این کشور را از انرژی بادی تامین می‌کند.
هلند که از گذشته‌های دور به کشور آس‌بادها معروف بود با این خبر نشان داد که در تلاش برای استفاده از اقلیم بادخیزش برای راه تولید برق بدون انتشار دی‌اکسیدکربن گام‌های موفقیت را به بهترین شکل پشت‌سر‌می‌گذارد.
به‌طورکلی، ان‌اس حدود ۱.۲تراوات‌ساعت برق برای تغذیه قطارهایش مصرف می‌کند که معادل مقدار برق مصرفی سالانه همه خانوارهای این کشور است.
اما هلند تنها کشور اروپایی نیست که از توان بادی خود به نفع تولید انرژی پاک بهره می‌گیرد. به‌طوری‌که گزارش WindEurope ــ صدای صنعت باد در اروپا ــ نشان می‌دهد که در سال ۱۴۰۱/ ۲۰۲۲، تأسیسات بادی جدید در اروپا به ۱۹.۱گیگاوات (۱۶.۷گیگاوات نیروگاه‌های درونخشکی و ۲.۵گیگاوات دور از ساحل) بالغ شد. با وجود شرایط چالش‌برانگیز اقتصادی و مشکلات زنجیره تامین، سال گذشته توسعه نیروگاه‌های بادی اروپا با افزایش ۴درصدی نسبت به سال قبل همراه بود. در سال ۲۰۲۱، تأسیسات بادی جدید در اروپا ۱۷.۴گیگاوات، برابر با ۱۴گیگاوات درونخشکی و ۳.۴گیگاوات دور از ساحل بود. آلمان، سوئد و فنلاند بیشترین نیروگاه‌های بادی درونخشکی را ساخته‌اند درحالی‌که تقریبا نیمی از تأسیسات دور از ساحل در بریتانیا ساخته شده است. به‌علاوه، فرانسه اولین مزرعه بادی بزرگ دریایی‌اش را در این سال نصب کرد.WindEurope پیش‌بینی می‌کند که اروپا ۱۲۹ گیگاوات و اتحادیه اروپا ۹۸ گیگاوات نیروگاه بادی جدید در دوره ۲۰۲۷ ــ ۲۰۲۳ نصب کند. تولید انرژی بادی در اروپا به‌طور پیوسته از ۳۷۰ تراوات‌ساعت در سال ۲۰۱۸ به ۴۸۹ تراوات‌ساعت در سال ۲۰۲۲ افزایش یافته است.
انرژی خورشیدی
درست همان سالی که راه‌آهن سراسر هلند خبر تامین برق تمام قطارهایش را از انرژی بادی اعلام کرد در آن‌سوی دنیا، در کشور چین از مرزعه خورشیدی جدیدی رونمایی شد که با وسعت حدود ۱۰۲هکتار و شکلی شبیه به پاندا به نمونه‌ای از پویش‌های عمومی چین برای پیشتازی در سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر تبدیل شد. همان‌سال، فاز اول این مزرعه خورشیدی پاندا ــ مانند ۵۰مگاوات (از مجموع ۱۰۰مگاوات) به شبکه برق در داتونگ چین افزود. این نیروگاه خورشیدی جدید قرار است طی ۲۵ سال آینده جایگزین سوزاندن یک‌میلیون تن زغال‌سنگ در داتونگ شود. پیش‌بینی می‌شود که چین در سال جاری میلادی ۹۵ تا ۱۲۰ گیگاوات برابر با ۳۰درصد به انرژی خورشیدی بیفزاید. داده‌های رسمی CPIA (انجمن صنعت فتوولتائیک چین) نشان می‌دهد که این کشور به‌عنوان بزرگ‌ترین سازنده محصولات خورشیدی و مولد برق خورشیدی در جهان، از ۷۸.۴۱گیگاوات برق جدید خورشیدی در سال گذشته بهره‌برداری کرده و مجموع ظرفیت نیروگاه‌های نصب‌شده در این کشور را به۳۹۲.۶۱گیگاوات رسانده است. همچنین با ۱۳۱درصد رشد نسبت به سال ۱۴۰۰/ ۲۰۲۱ حدود ۲۳.۸گیگاوات سلول خورشیدی صادر کرده است.
کاهش پلاستیک
دانشمندان در دهه ۱۹۶۰/ ۱۳۴۰ دریافتند که بیش از ۱۰۰میلیون تن زباله در اقیانوس ریخته شده است. از آن‌زمان بیش از ۶۰سال گذشته و هر روز برآمار ترسناک مربوط به هدررفت پلاستیک افزوده می‌شود، به‌طوری‌که درحال‌حاضر، در هر دقیقه ۱۸ تن پلاستیک به دریاها ریخته می‌شود و جزیره پلاستیک در اقیانوس‌آرام با وسعتی سه‌برابر مساحت کشور فرانسه بزرگ‌ترین زباله‌دان اقیانوسی جهان شناخته می‌شود. دانشمندان هشدار می‌دهند که اگر تولید پلاستیک یک‌بارمصرف با نرخ فعلی به رشد خودش ادامه دهد می‌تواند تا سال ۲۰۵۰/ ۱۴۲۹ عامل ۵ تا ۱۰درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان باشد (درحال‌حاضر پلاستیک عامل ۳.۴درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان است). مصرف پلاستیک طی ۳۰ سال گذشته به‌دلیل رشد بازارهای نوظهور، چهاربرابر و تولید جهانی پلاستیک از سال ۱۳۷۰/ ۲۰۰۰ تا ۱۳۹۸/ ۲۰۱۹ دوبرابر شده و به ۳۵۳میلیون تن رسیده است. تقریبا دوسوم زباله‌های پلاستیکی از پلاستیک‌هایی با عمر کمتر از پنج سال به‌دست‌می‌آید که ۴۰درصد آن از بسته‌بندی، ۱۲درصد از کالاهای مصرفی و ۱۱درصد از لباس و منسوجات است و این درحالی‌است که فقط ۹درصد زباله‌های پلاستیکی بازیافت می‌شود. ۱۹درصد سوزانده می‌شود، ۵۰ درصد به محل دفن زباله ختم می‌شود و ۲۲درصد از سامانه‌های مدیریت زباله فرار می‌کند و به دفن زباله‌های کنترل‌نشده می‌رود، در گودال‌های روباز سوزانده می‌شود یا به محیط‌های خشکی یا آبی، به‌ویژه در کشورهای فقیرتر ختم می‌شود.سازمان همکاری و توسعه اقتصاد (OECD) در گزارش چشم‌انداز جهانی پلاستیک که سال گذشته منتشر کرد سناریوها و پیش‌بینی‌هایی را در مورد پلاستیک تا سال ۱۴۳۹/ ۲۰۶۰ شرح داده است.
این گزارش نشان می‌دهد که تا سال ۱۴۳۹/ ۲۰۶۰، سناریویی با عنوان «اقدام منطقه‌ای» می‌تواند ضایعات پلاستیکی را تقریبا ۲۰درصد و نشت پلاستیک را تا بیش از ۵۰ درصد با اعمال مالیات بر استفاده و بسته‌بندی پلاستیک کاهش دهد. این نوع مالیات تقاضا و تولید پلاستیک را محدود می‌کند و بازیافت جهانی را تا ۴۰درصد افزایش می‌دهد. سیاست‌هایی که تقاضا برای ضایعات پلاستیکی و عرضه پلاستیک‌های بازیافتی را افزایش می‌دهند بین ۱۲درصد تا ۲۹درصد به افزایش سهم بازار پلاستیک‌های ثانویه منجر می‌شوند.
سناریوی دیگری که در این گزارش به تصویر کشیده شده‌است «بلندهمتی جهانی» نام دارد که می‌تواند استفاده و ضایعات پلاستیکی را بیش از ۳۰درصد کاهش دهد و تا سال ۱۴۳۹/ ۲۰۶۰، نشت پلاستیک را تقریبا ازبین‌ببرد. کاهش ضایعات عمدتا ازطریق مالیات بر پلاستیک انجام می‌شود که تا سال ۱۴۰۹/ ۲۰۳۰ به ۷۵۰ دلار در هر تن و تا سال ۱۴۳۹/ ۲۰۶۰ به ۱۵۰۰دلار در هر تن افزایش می‌یابد. با اعمال این مالیات، بازیافت تقریبا تا ۶۰ درصد بیشتر می‌شود و سهم بازار پلاستیک‌های ثانویه تا سال ۱۴۳۹/ ۲۰۶۰ به ۴۱درصد می‌رسد و سهم زباله‌های مدیریت‌نشده تقریبا به صفر کاهش می‌یابد، از نشت زباله به محیط‌زیست هم تا ۸۵درصد کاسته می‌شود. برپایه این گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، کشورها به‌منظور دستیابی به اهداف این سناریوها باید بین سال‌های ۱۳۹۹/ ۲۰۲۰ تا ۱۴۳۹/ ۲۰۶۰ حدود ۳۲۰میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کنند.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: روز جهانی زمین پاک نشت نفت سرمایه گذاری سال گذشته پیش بینی روز زمین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۷۵۷۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رشد اقتصادی پایدار در صنعت نفت با بهینه‌سازی مصرف انرژی
صنعت نفت همواره بیشترین نقش را در تحقق رشد اقتصادی ایران داشته است. بااین‌حال، برای آنکه این رشد بتواند مستمر و پایدار باشد، باید افزون بر افزایش ظرفیت تولید نفت و گاز، طرح‌های بهینه‌سازی مصرف انرژی و بهره‌وری در این صنعت با تکیه بر توان مردمی و بخش خصوصی در اولویت قرار گیرد.
به گزارش شانا، صنعت نفت یکی از گران‌ترین صنایع در جهان به شمار می‌رود و انجام طرح‌های توسعه‌ای در این صنعت پرهزینه است، تا آنجا که اجرای یک طرح متوسط در بالادستی به سرمایه‌گذاری بیش از ۵ میلیارد دلار نیاز دارد. بنابراین اغلب کشورهای نفتی برای اجرای پروژه‌های خود استفاده از سرمایه‌های خارجی یا ظرفیت بخش خصوصی و مردمی را در دستور کار می‌گذارند و با توجه به آنکه بازگشت سرمایه در صنعت نفت مطلوب است، در اغلب موارد نیز موفق می‌شوند.
در ایران نیز با وجود ادامه تحریم‌های نفتی، مزیت صنعت نفت آن‌چنان بالاست که این صنعت توانسته است بیشترین جذب سرمایه خارجی در دولت سیزدهم را به خود اختصاص دهد.
درواقع، وزارت نفت در دولت سیزدهم با فعال‌کردن دیپلماسی انرژی با کشورهای همسو، از شرق آسیا گرفته تا سواحل دریای کارائیب، توانسته است ظرفیت تولید نفت را احیا کند و صادرات و درآمدهای نفتی را توسعه دهد.
مهدی هاشم‌زاده، کارشناس انرژی، در گفت‌وگو با شانا با اشاره به اینکه در دولت سیزدهم شاهد تحول دیپلماسی انرژی بوده‌ایم، گفت: با فعال‌شدن دیپلماسی انرژی در وزارت نفت، شاهد افزایش سرمایه‌گذاری خارجی، بازارسازی‌های جدید نفتی، مشارکت در اجرای طرح‌های صنعت نفت، جلوگیری از خام‌فروشی و... هستیم.
وی تأکید کرد: افزایش سرمایه‌گذاری خارجی در کشور، افزون بر تأمین مالی اجرای پروژه‌های نفتی، به ورود تکنولوژی نیز کمک خواهد کرد.
این کارشناس انرژی با بیان اینکه به دلیل محدودبودن بودجه دولت، استفاده از سرمایه‌های مردمی نیز در کنار توان بخش خصوصی می‌تواند به کار گرفته شود، افزود: توسعه طرح‌های اقتصادی در کشور بدون تکیه بر بودجه دولتی، مدل موفقی است و این اقدام‌ها نقشی جدی در رشد اقتصادی و جهش تولید کشور خواهد داشت.
هاشم‌زاده تحقق رشد بخش نفت و گاز در سال گذشته را شامل دو عامل رشد تولید و رشد بهره‌وری دانست و ادامه داد: افزون بر رشد تولید نفت خام، سال گذشته شاهد رشد بهینه‌سازی و بهره‌وری در این صنعت بودیم که به تحقق رشد اقتصادی کمک کرده است. درمجموع، نتیجه این اقدام‌ها خود را در افزایش درآمدهای ارزی و توسعه صادرات نمایان می‌کند.
وی با اشاره به اینکه اکنون ۱.۵ میلیون بشکه ظرفیت برای ساخت پتروپالایشگاه‌ها در کشور وجود دارد، گفت: اگر با بازارسازی‌های بین‌المللی ظرفیت تولید نفت به ۴.۵ میلیون بشکه در روز برسد، با تکمیل طرح ساخت پتروپالایشگاه‌ها، امکان تولید نفت خام و میعانات گازی تا ۶ میلیون بشکه در روز وجود خواهد داشت.
مشروح گفت‌وگو با مهدی هاشم‌زاده، کارشناس انرژی را در ادامه می‌خوانید.
مهم‌ترین تحول در حوزه انرژی با روی کار آمدن دولت سیزدهم از نگاه شما چه بوده است؟
یکی از مسائل مهم در دولت سیزدهم، تحولات در حوزه انرژی بوده و دیپلماسی انرژی به سمت‌وسویی حرکت کرده است که بازارسازی‌های تازه در صنعت نفت محقق شده و مشارکت‌های خوبی در طرح‌های صنعت نفت جذب شده است.
در این زمینه، توسعه پالایشگاه‌های فراسرزمینی و صادرات خدمات فنی و مهندسی در کشورهای آمریکای جنوبی فعال شده است و نیز توسعه این اقدام‌ها در کشورهای ازبکستان و سوریه در حال پیگیری است تا با ظرفیت‌سازی‌های جدید، فروش و صادرات نفت ایران افزایش یابد. این یک نوع بازارسازی است که ابتکار انجام آن در دولت سیزدهم مورد توجه قرار گرفت.
اگر با بازارسازی‌های بین‌المللی ظرفیت تولید نفت به ۴.۵ میلیون بشکه در روز برسد، با اتمام ساخت پتروپالایشگاه‌ها امکان تولید نفت خام و میعانات گازی تا ۶ میلیون بشکه در روز وجود خواهد داشتاقدام مهم دیگر در حوزه انرژی که در دولت سیزدهم انجام شد، جذب مشارکت بخش خصوصی داخلی و خارجی در توسعه میدان‌های نفت و گاز، انجام پروژه‌های بالادست این صنعت و توسعه زنجیره ارزش است؛ به‌ویژه طرح پتروپالایشگاه شهید سلیمانی و دیگر طرح‌های پالایشی که افزون بر جلوگیری از خام‌فروشی، به تأمین امنیت انرژی و سوخت مورد نیاز کشور کمک خواهد کرد.
دولت سیزدهم در جذب سرمایه‌گذار خارجی نیز پیشگام بوده و در این میان صنعت نفت بخش قابل ملاحظه‌ای از سرمایه خارجی را به خود اختصاص داده است. آیا این دولت در جذب سرمایه‌های داخل کشور نیز موفق عمل کرده است؟
در دولت سیزدهم، در جذب سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت نفت ایران، شاهد سرمایه‌گذاری کشورهای همسو به‌ویژه در بخش بالادست بودیم. از جمله آن کشورها می‌توان به چین و روسیه اشاره کرد که در بالادست صنعت نفت ایران ورود کردند. افزون بر تأمین مالی اجرای پروژه‌های نفتی، افزایش سرمایه‌گذاری خارجی در کشور به ورود تکنولوژی نیز کمک خواهد کرد.
نکته مهم آن است که تمرکز در اجرای طرح‌های نفتی، توسعه میدان‌های مشترک نفت و گاز است و جذب این سرمایه‌ها به افزایش تولید نفت و گاز ایران از این میدان‌ها منجر خواهد شد.
با توجه به اهمیت بهره‌برداری از مخازن مشترک نفت و گاز ایران با کشورهای همسایه، به‌طور مشخص در میدان مشترک آزادگان افزون بر سرمایه‌گذاری خارجی، سرمایه‌گذاری داخلی نیز در دستور کار است و از اعتبارات بانک‌های داخلی در قالب یک کنسرسیوم استفاده خواهد شد.
استفاده از سرمایه‌های مردمی نیز در کنار توان بخش خصوصی می‌تواند به کار گرفته شود؛ زیرا بودجه دولت محدود است و توسعه طرح‌های اقتصادی در کشور بدون تکیه بر بودجه دولتی، مدل موفقی است و این اقدام‌ها نقشی جدی در رشد اقتصادی و جهش تولید کشور خواهد داشت.
رشد بخش نفت در سال گذشته بیشترین تأثیر را بر رشد اقتصادی کشور داشته است. این رشد در کدام بخش‌های صنعت نفت محقق شده است؟
رشد بخش نفت در سال ۱۴۰۲ در دو بخش محقق شده است: در بخش اول رشد تولید را در صنعت نفت داشتیم که به افزایش صادرات نفت و درآمدهای حاصل از آن انجامید. از آن جمله می‌توان به کاهش سوزاندن گازهای همراه، بهبود وضع تولید نفت و گاز در کشور و توسعه میدان‌های مشترک و مستقل اشاره کرد. اکنون ظرفیت روزانه تولید نفت خام به مرز ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه رسیده است. میزان تولید گاز طبیعی نیز یک میلیارد و ۱۰۰ میلیون مترمکعب در روز برآورد می‌شود.
دربخش دوم نیز شاهد رشد بهینه‌سازی و بهره‌وری در این صنعت بودیم که به تحقق رشد اقتصادی کمک کرده است. درمجموع نتیجه این اقدام‌ها در افزایش درآمدهای ارزی و توسعه صادرات نمایان می‌شود.
نکته مهم آن است که افزایش تولید نفت اگر با جذب سرمایه‌گذاری بیشتر باشد، پایدار خواهد بود؛ زیرا از ظرفیت ایجادشده در زمان غیر اوج مصرف می‌توان برای توسعه صادرات و بازارهای صادراتی استفاده کرد و در زمستان برای حل ناترازی انرژی کشور از آن بهره برد.
از سوی دیگر، بازارسازی‌های انجام‌شده برای صادرات نفت خام نشان می‌دهد ایران می‌تواند تولید خود را تا ۴ میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه در روز افزایش دهد؛ زیرا افزون بر بازارسازی‌های بین‌المللی، با توجه به اجرای طرح‌های جدید پالایشگاهی و پتروپالایشگاهی در کشور، نیاز داخلی به نفت و گاز در حال افزایش است.
با توجه به شرایط فعلی، آیا رشد اقتصادی بخش نفت در سال‌های آینده نیز می‌تواند ادامه‌دار باشد؟
سقف تولید نفت ایران در زمان اجرای برجام ۳ میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه در روز بود، اما این ظرفیت در دولت قبل، با خروج آمریکا از برجام به‌شدت کاهش یافت و صادرات نفت خام و میعانات گازی ایران محدود شد.
با هدف بازیابی ظرفیت تولید نفت در کشور، بازارسازی در دولت سیزدهم فراتر از بازارهای سنتی ایران بوده و بازارسازی‌های جدیدی نیز صورت گرفته است. از آن جمله می‌توان به حضور ایران در پالایشگاه‌های فراسرزمینی مانند پالایشگاه الپالیتو در ونزوئلا و یک پالایشگاه دیگر در این کشور اشاره کرد که ظرفیت ۵ برابری نسبت به پالایشگاه الپالیتو دارد. با احیای این پالایشگاه در کشور ونزوئلا در سال جاری، ایران می‌تواند روزانه تا ۵۰۰ هزار بشکه نفت بیشتری صادر کند که به استمرار رشد تولید نفت خام و درنتیجه رشد اقتصادی این بخش کمک خواهد کرد.
اکنون ظرفیت روزانه تولید نفت خام به مرز ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه رسیده است. مقدار تولید گاز طبیعی نیز یک میلیارد و ۱۰۰ میلیون مترمکعب در روز برآورد می‌شوداکنون امکان تولید نفت به همان اندازه زمان برجام در کشور وجود دارد و اگر بازار لازم برای فروش و صادرات ایجاد شود، به‌سرعت تولید افزایش می‌یابد؛ زیرا جذب سرمایه برای افزایش ظرفیت تولید در حال انجام است، بنابراین پیش‌شرط مهم در تحقق و ادامه رشد اقتصادی بخش نفت و گاز، احیای بازارهای سنتی و بازاریابی‌های جدید است.
شما به موضوع افزایش بهره‌وری در تحقق رشد اقتصادی اشاره کردید. این موضوع چگونه در رشد بخش نفت و گاز ایران اثرگذار است؟
رشد بهره‌وری این امکان را فراهم می‌کند که با وجود ثابت‌ماندن ظرفیت تولید، و از محل صرفه‌جویی در مصرف انرژی، صادرات و درآمدهای ارزی افزایش یابد که اثر مستقیمی بر رشد اقتصادی کشور دارد.
بااین‌حال، در بهره‌وری انرژی در کشور مشکل داریم و امسال تمرکز دولت، به‌ویژه وزارت نفت، در بحث بهره‌وری انرژی باید مشارکت مردم باشد.
همچنین می‌توان از ظرفیت بخش خصوصی به‌ویژه در بهینه‌سازی مصرف انرژی و افزایش بهره‌وری تولید با هدف ازدیاد برداشت، و جلوگیری از هدررفت گاز در خطوط انتقال، جلوگیری از سوزاندن گازهای همراه و... استفاده کرد که همه این موارد می‌تواند به رشد بهره‌وری کمک کند.
با توجه به اهمیت بهینه‌سازی مصرف انرژی، دولت باید محور اصلی برای ادامه‌داربودن رشد اقتصادی نفت و گاز را تقویت و افزایش بهره‌وری قرار دهد تا رشد اقتصادی پارسال در این بخش تکرار شود. البته وزارت نفت دولت سیزدهم اقدام‌های مثبتی برای ایجاد بازار بهینه‌سازی انجام داده است که می‌توان به عرضه گواهی صرفه‌جویی گاز در بورس انرژی اشاره کرد.
نکته مهم آن است که در صورت مشارکت بیشتر مردم درجهت جذب سرمایه‌گذاری و حضور بخش خصوصی، با کاهش هدررفت انرژی، رشد اقتصادی بخش نفت و گاز محقق خواهد شد. درواقع تکرار رشدهای درخشان نفت و گاز در ایران قابل دسترسی است، اما بستگی به سیاست‌گذاری‌ها در این بخش دارد.
برای جلوگیری از خام‌فروشی و تکمیل زنجیره ارزش در این صنعت با هدف افزایش بهره‌وری، کدام اقدام را مؤثر می‌دانید؟
استفاده از ظرفیت مینی‌ریفاینری‌ها (واحدهای کوچک پالایشی) می‌تواند به کاهش خام‌فروشی در کشور کمک کند.
موضوع دیگر، بهره‌برداری از پتروپالایشگاه‌ها در کشور است. قانون احداث پتروپالایشگاه‌ها از سال ۱۳۹۸با قانون تنفس خوراک و با هدف توسعه زنجیره ارزش صنعت نفت وارد مرحله‌ای تازه شد.
البته درعمل تا دولت سیزدهم اقدامی عملی در این زمینه نشد و اکنون نیز احداث این واحدها باید شتاب بیشتری بگیرد. نکته مهم آن است که عمده فناوری پتروپالایشگاه‌ها در اختیار کشور چین است و می‌توانیم با تهاتر نفت با فناوری، توسعه پتروپالایشگاه‌ها را سرعت دهیم؛ زیرا براساس قانون برنامه هفتم توسعه، امکان تهاتر ۱۵۰ هزار بشکه نفت با تجهیزات و فناوری پتروپالایشگاه‌ها وجود دارد.
اهمیت این موضوع آنجاست که احداث پتروپالایشگاه‌ها مهم‌ترین راهکار برای رسیدن به زنجیره کامل ارزش در صنعت نفت است تا افزون بر تولید فرآورده‌های نفتی، محصولات پتروشیمی را نیز تولید و وارد بازار مصرف کنند و از این راه سود بیشتری به دست آورند.
اکنون سهم محصولات پالایشی و سوختی از نفت خام و میعانات گازی در کشور بسیار بیشتر از محصولات پتروشیمی است و این در حالی است که محصولات شیمیایی و پتروشیمیایی شاخه بزرگ‌تر، جدی‌تر، متنوع‌تر و غیرقابل تحریم‌تری در صنعت نفت هستند و ساخت پتروپالایشگاه می‌تواند در این زمینه اثرگذار باشد.
۱.۵ میلیون بشکه ظرفیت برای ساخت پتروپالایشگاه‌ها در کشور وجود دارد؛ بنابراین اگر با بازارسازی‌های بین‌المللی ظرفیت تولید نفت به ۴.۵ میلیون بشکه در روز برسد، با تکمیل ساخت پتروپالایشگاه‌ها، امکان تولید نفت خام و میعانات گازی تا ۶ میلیون بشکه در روز وجود خواهد داشت.
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت